ساعت 11.45 است ، توی اتاق انتظار مطب دکتر نشسته ام یک خانمی تمام مدتی که آنجا نشسته ام را دارد با یک لبخند آرامی نگاهم می کند ،خیلی راحت ... بی اینکه گاهی مثلا برای اینکه نشان دهد دایم حواسش به من نیست یک جای دیگری را نگاه کند ... آرام و بی دغدغه 45 دقیقه است که دارد نگاهم می کند ... من هم 45 دقیقه است که دارم انگشتهای دستم را نگاه می کنم و صدای تو را می شنوم که داری می گویی
"come here "
یکی اسمم را صدا میکند ... همین طور که می روم به طرف دراتاق دکتر حس می کنم که هنوز نگاه آن خانم روی من ثابت است . توی اتاق دکتر سه تا دکتر سه نفری دستم را گرفته اند... مثل یک پدیده عجیب با انگشتهای متلاشیم رفتار می کنند ... نمی شنوم ... می شنوم ...یکی از دکتر ها به آن یکی می گوید این اندوژنیک است شک نکنید آقای دکتر
معذبم ... یکی از دکتر ها دستم را ول نمی کند معاینه کردنش مثل یک جوراسکن کردن درونی می ماند ... زمین را نگاه می کنم ... میگوید " میشه لطفا بالا رو نگاه کنید " 10دقیقه است نه دستم را نه انگشتهای فراری ام را ول نمی کند ، آن دو تای دیگر رفته اند آن ور اتاق هنوز صدایشان می آید که دارند در باره اندوژنیک بودن زخم های من حرف می زنند ...می خواهم دستم را از دست دکتر بیرون بکشم که فشار دستش زیاد می شود ... کمی خشن تر از قبل می گوید حیف این دستها و دستم را عین یک چیز شکستنی می گذارد جلوی رویش روی میز و باز خشن تر از قبل می گوید " لطفا دستتون رو بر ندارید " شروع می کند به نوشتن ...
چشمهایم پر شده ...
دکتر های دیگر می آیند ...نسخه را می دهد دستم ....
اندوژنیک یعنی خوب نمی شوی ... یعنی هیچ وقت خوب نمی شوی .... این زخم ها از درون می آید ... تا درونت زخم است خوب نمی شوی
"come here "
یکی اسمم را صدا میکند ... همین طور که می روم به طرف دراتاق دکتر حس می کنم که هنوز نگاه آن خانم روی من ثابت است . توی اتاق دکتر سه تا دکتر سه نفری دستم را گرفته اند... مثل یک پدیده عجیب با انگشتهای متلاشیم رفتار می کنند ... نمی شنوم ... می شنوم ...یکی از دکتر ها به آن یکی می گوید این اندوژنیک است شک نکنید آقای دکتر
معذبم ... یکی از دکتر ها دستم را ول نمی کند معاینه کردنش مثل یک جوراسکن کردن درونی می ماند ... زمین را نگاه می کنم ... میگوید " میشه لطفا بالا رو نگاه کنید " 10دقیقه است نه دستم را نه انگشتهای فراری ام را ول نمی کند ، آن دو تای دیگر رفته اند آن ور اتاق هنوز صدایشان می آید که دارند در باره اندوژنیک بودن زخم های من حرف می زنند ...می خواهم دستم را از دست دکتر بیرون بکشم که فشار دستش زیاد می شود ... کمی خشن تر از قبل می گوید حیف این دستها و دستم را عین یک چیز شکستنی می گذارد جلوی رویش روی میز و باز خشن تر از قبل می گوید " لطفا دستتون رو بر ندارید " شروع می کند به نوشتن ...
چشمهایم پر شده ...
دکتر های دیگر می آیند ...نسخه را می دهد دستم ....
اندوژنیک یعنی خوب نمی شوی ... یعنی هیچ وقت خوب نمی شوی .... این زخم ها از درون می آید ... تا درونت زخم است خوب نمی شوی
چشمهایم را می بندم ...اما من خوب شده بودم ...
چشمهایم را باز می کنم ...کلمه ها توی سرم می چرخند
،Endo genic
Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here..Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here ....Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here ....Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here ....Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here ....Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here ....Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here ....Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here ....Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here ....Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here ....Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here ....Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here
چشمهایم را باز می کنم ...کلمه ها توی سرم می چرخند
،Endo genic
Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here..Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here ....Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here ....Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here ....Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here ....Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here ....Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here ....Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here ....Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here ....Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here ....Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here ....Come Here ...Come Here ....Come Here ....Come Here .....Come Here ....Come Here
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر