نگاه کن من ؛ چه بی پروا چه بی پروا

تفاوت؛ درد دارد
حتی اگر دست خودت نباشد که اینقدر متفاوت باشی
بعد از یک مدتی آدم را می برد به سکوت
به یک جدایی محض
به نقطه ای که می فهمی باید بدوی فقط بدوی و دور شوی و دور بایستی
تا در امان باشی
از همهمه جمعیتی
که همه برایت مین های ضد نفر در دستهایشان کاشته اند
این وقت ها که میشود
بودنت
هر چقدر هم که دور باشی
خیال بودنت
بر صورت جزامی این روزگار لبخندآمرزشیست