That feeling ....

«فکرت را که می‌کنم، مثل این است که توی قلبم دارند طبل می‌زنند، هر ضربه را هزاران بار قوی‌تر کن و هر ضربه را هزاران بار تکرار کن. تنم پاره پاره می‌شود.»

پ.ن: نامه‌ی فروغ فرخزاد به ابراهیم گلستان

A Blue Jay Passed My Blue Sky...

برای داشتنت انگار، با ثانیه‌ها باید جنگید

با اعداد باید جنگید 

با صفرها باید جنگید 

با یک‌ها باید جنگید 

ای زیباتر از هر پگاه... 

با خدایان دست‌بسته ناهماورد زمان 

با اشباح بی‌صورت سرگردان باید جنگید 

با فضا، با انحنای فضازمان باید جنگید 

با شیمیای سلولهای بی‌قرارت... 

ای سبکسرتر از نسیم صبا... 

تاریخِ داشتنت هر صبحگاه، آغشته به سنگینْ مِهی روی علفها، از آغاز نبشته‌می‌شود؛ از سِفر پیدایش... 

و خیل تبارها و تیره‌ها و دودمان‌ها، تیغ کینه برکشیده تا شام،‌ زمین را از خون یک‌دگر سرخ‌پوش کرده‌اند...

دفتر تاریخ هر شامگاه با چشمهای تو بسته‌ می‌شود. 

با تاریخ نسیان‌پیشه، 

با جغرافیای ناشکیبا، 

با جهان‌های موازی، 

با هرچه که داشتنت را -اندکی- از من می‌دزدد؛ 

باید جنگید... 

مرگ را کجا یارای چنین جنگاوری است؟ 

ای ابریشمینه‌تر از مه صبحگاه...

Do you have a magic in you?

 

My body cells are 

Like a thousand seashells

If your fingers' tide 

Washes over their skin

They reveal for you 

The most magic of hymn 

Trapped inside of them 

For so so many years 

Known only to the few 

Who are chosen and dare 

To come so close to the heart of midnight sea

You ought to have a thousand lives in thee