سبک تر از ........مهتاب روی آب

خیلی نوشته آماده پست اما پست نشده دارم
بی خیال
انقدر اروم و سبکم که نگو
که نپرس
شعر اما درونم جای فوران لیز می خورد
نکنه من مردم.........؟

ندارد

تا حالا شده همون وقت آره درست همون وقتی که کنار یکی یا یک کسایی نشستی
اینقدر دلت براشون تنگ بشه که اول بغض کنی
بعدشم تا بییای به خودت بیای
اشکات بریزن؟

فرار 1

روز ها که دیگه شرکت اینقدر تنگ می شه که توش جا نمی شم فرار می کنم می رم اون ور خیابون
فروشکاه کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان
وقتی کتاب ها رو ورق می زنم انگار بین بچه هام که دارن قصه قبل از خوابشون رو می شنون
.......................................................................................................................
یکی بود یکی نبود
کلاغ کوچولوی تنهایی بود که تو دنیا هیچ دوست و اشنایی نداشت
یک روز کلاغ کوچولو تصمیم کرفت بره و دوست پیدا کنه
اون شب کلاغ کوچولو با امید به فردا خوابهای قشنگی دید
صبح که شد کلاغ کوچولو شاد و خندان به راه افتاد
..........................
to be continiud

تئاتر زندگی نیست

بازیگر ها دوست دارند دروغین با شند,در حالی که تماشاگر های آنها واقعی هستندزیرا وجود تماشاگر ها لازم است ؛در حالی که وجود بازیگر ها نه . به همین خاطر بازیگر ها می توانند مبهم باشند. ما بدون لوازم و ابزار پیچیده هم می توانیم به زندگی مان ادامه بدهیم,بدون کتاب های جیبی و عصا های لرزانی که محکم زیر بازوهایمان چسبیده ایم .بازیگر ها مانند کیف هستند , کیف هایی که از دستمال کاغذی , آب نبات و پاکت سیگار و....البته شعر پر شده اند
آلفریده یلینک برنده نوبل ادبی 2004

دلم که .......نمی دانم چه می شود

به من بگوچه معجزه ایست در نواختن
................................
کرانی ندارد بیابان ماااااااااااااااااااا
قراری ندارد دل و جان ماااااااااااااااااااا
.......................................
روزی چند بار می شود علیه لحظه های همان روز طغیان کرد
این تنگی بی پایان
این سرکشی
گاهی فکر کرده ام نه از خاکم نه از آتش
تبار من می رسد به گرد باد های همان سرزمین وحشی خودم

شعر در رگهایم

از نگاهت می بارم
بر آینه و نقره
مانند آن شب
که خدا بارید
بر تو که
بی قرار
بر من
که بی خبر

سلام زندگی...