تئاتر زندگی نیست

بازیگر ها دوست دارند دروغین با شند,در حالی که تماشاگر های آنها واقعی هستندزیرا وجود تماشاگر ها لازم است ؛در حالی که وجود بازیگر ها نه . به همین خاطر بازیگر ها می توانند مبهم باشند. ما بدون لوازم و ابزار پیچیده هم می توانیم به زندگی مان ادامه بدهیم,بدون کتاب های جیبی و عصا های لرزانی که محکم زیر بازوهایمان چسبیده ایم .بازیگر ها مانند کیف هستند , کیف هایی که از دستمال کاغذی , آب نبات و پاکت سیگار و....البته شعر پر شده اند
آلفریده یلینک برنده نوبل ادبی 2004