باد بود
روسری سپید تو را ربود
و من دورتر
هزار ها سال دورتر
در عطر یاس های سپید غرق شدم
***
باد بود
دستی بیرنگ ،در کمر گاه فواره ای بی خیال
و من ، اینقدر نزدیک
در همهمه هیچ چشمهای تو محو شدم
***
باد بود
که بی واهمه ای
حتی
صدای خدانگهدار تو را ، مرا ربود
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر